Ubój na użytek własny

Dopuszcza się ubój na terenie gospodarstwa, utrzymywanych w tym gospodarstwie, cieląt do dwunastego miesiąca życia, świń, owiec, kóz, drobiu oraz zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych, w celu produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny.

Ubojowi na terenie gospodarstwa w celu produkcji mięsa poddaje się zwierzęta:

  1. zdrowe;
  2. które nie pochodzą z gospodarstwa lub obszaru podlegającego ograniczeniom, w tym nakazom lub zakazom wydanym na podstawie przepisów o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt, ze względu na wystąpienie lub podejrzenie wystąpienia jednej z chorób zakaźnych zwierząt wymienionej w przepisach w sprawie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego wyprodukowanych na obszarach podlegających ograniczeniom;
  3. po upływie okresu karencji określonego dla użytego produktu leczniczego weterynaryjnego lub produktu leczniczego, jeżeli przed poddaniem ubojowi zwierzęta były leczone tymi produktami.

Przy uboju zwierząt na terenie gospodarstwa powinny być spełnione wymagania określone w przepisach o ochronie zwierząt i w przepisach o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt.

Jeżeli ubojowi na terenie gospodarstwa jest poddawane cielę do dwunastego miesiąca życia, owca lub koza, posiadacz tych zwierząt zagospodarowuje na własny koszt materiał szczególnego ryzyka, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 999/2001 z dnia 22 maja 2001 r. ustanawiającym zasady dotyczące zapobiegania, kontroli i zwalczania niektórych przenośnych gąbczastych encefalopatii (Dz. Urz. UE L 147 z 31.05.2001, s. 1) i rozporządzeniem (WE) nr Parlamentu Europejskiego i Rady 1069/2009  z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz.U. L 300, 14.11.2009, s. 1).

Posiadacz zwierzęcia, z wyłączeniem posiadacza drobiu lub zajęczaków, co najmniej na 24 godziny przed dokonaniem na terenie gospodarstwa uboju w celu produkcji mięsa przekazuje powiatowemu lekarzowi weterynarii powiadomienie o zamiarze dokonania takiego uboju, które zawiera:

  1. imię i nazwisko, miejsce zamieszkania oraz adres posiadacza zwierzęcia,
  2. gatunek i liczbę zwierząt poddawanych ubojowi,
  3. numer identyfikacyjny zwierzęcia, jeżeli z przepisów o systemie identyfikacji i rejestracji zwierząt wynika obowiązek oznakowania zwierzęcia, miejsce i termin uboju.

Zasady dostarczania próbek do urzędowego lekarza weterynarii w celu wykonania badania na obecność włośni.

  1. Próbki/próbkę powinny być dostarczone do urzędowego lekarza weterynarii niezwłocznie po dokonaniu uboju, jednak nie później niż 24 godziny od dokonania uboju zwierzęcia, z którego tuszy próbki zostały pobrane.
  2. Próbkę z odstrzelonego dzika należy dostarczyć niezwłocznie po dokonaniu odstrzału (na strefach z ograniczeniami ASF po zwolnieniu z punktu przetrzymywania tusz), nie później niż 48 godzin od dokonania odstrzału.
  3. Próbki powinny być przechowywane i transportowane w warunkach zapobiegających rozkładowi gnilnemu mięsa, przy czym próbki nie mogą być mrożone.
  4. Dostarczając próbkę należy przekazać urzędowemu lekarzowi weterynarii następujące informacje:
    • wiek zwierzęcia,
    • miejsce pochodzenia zwierzęcia,
    • część zwierzęcia, z której zostały pobrane próbki do badania.

Podstawa prawna:

  • rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny (Dz.U. 2021 poz. 2059)
  • rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 24 sierpnia 2022 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji mięsa przeznaczonego na użytek własny (Dz.U. 2022 poz. 1896)

Wnioski: